از نوار ساحلی خزر تا پرچم آبی

مطلب امروز من یک مطلب صد در صد انتقادی است. انتقاد از سیاستهای بی منطق دوستان ما در دولت. در گوشه و کنار صحبتهایی از بی مبالاتی مسئولان کشور در امور مملکتی میشنویم. بحث امروز ما به موجودیت ایران برمیگردد. موجودیتی که وامدار تمدن مدون 2500 ساله است. تمدنی که به همت دلیرمردان ایرانی، از جسارت مردان ماد، تا شهیدان جنگ هشت ساله، پا برجا مانده است. تیتروار میگویم:

1.      تاریخ اتمام قراردادهای گلستان و ترکمانچای چند سالی است به پایان رسیده و بر اساس مفاد این قرار داد قفقاز و آسیای مرکزی باید به ایران باز میگشت. ولی صدای هیچکس در نیامد.

2.      آقای رئیس جمهور زیر سایه پرچم خلیج عربی نشت و با امرای شیخ نشین خوش و بش کرد.

3.      ایران میزبانی جام ملتهای اسلامی را با شرط عدم درج نام خلیج فارس بر روی مدالهای آن دوره از مسابقات گرفت که چندی پیش و سر آماده نبودن امکانات در قبال مبلغ دریافتی بیش از حد آن را از دست داد و نهایتا قضیه را به مدالها ربط دادند.

4.      کار بجایی رسید که اعراب حاشیه نشین خلیج فارس مذاکراتشان را در باب جزایر سگانه ایرانی، تنب کوچک و بزرگ و ابوموسی، رو به پیشرفت خوندند.

5.      ولادیمیر پوتین شرکت در اجلاس سران حاشیه دریای خزر را در طهران در قبال حق 40 درصدی ایران در دریای خزر پذیرفت. به گونه ای که امروزه ایران فقط صاحب نوار ساحلی است و به ماهیگیران ایرانی که بیش از 5 کیلومتر از سواحل ایران دور شوند توسط گشتهای روسی تذکر داده میشود.

6.      حوضه مشترک گازی پارس جنوبی به سرعت در حال تخلیه توسط سایرین است و از ایران خبری نیست.

7.      51% از یکی از فازهای پارس جنوبی به یک شرکت چینی واگذار شده است. این بدین معنی است که شرکت چینی در این منطقه میتواند پرچمش را به احتزاز در آورد و هیچ کس حق صحبت ندارد.

8.      چندی پیش گروهی از عراق به چاه نفتی متعلق به ایران و در نزدیکی مرز حمله کردند و آن را به اشغال خود درآوردند. البته هیچ کس چیزی نگفت. 

9.      و امروز پرچم سه رنگ ایران به رنگهای آبی سفید قرمز بدل شد.

10.  .......

11.  فردا چه خواهد شد؟